Dzieje Szkoły Podstawowej w Droszewie sięgają początku XIX wieku. Najwcześniejsze wzmianki, dotyczące "domu szkolnego" pojawiły się w 1819 roku. Szkoła z prawdziwego zdarzenia powstała dopiero na początku XX wieku. W 1901 roku wybudowano i oddano do użytku nowy budynek, w którym znajdowały się dwie klasy (jest to stara część szkoły).
W czasie zaborów Droszew znalazł się pod jarzmem Prus. Opiekę nad szkołą pełnił w tamtym czasie Niemiec. W naszej placówce istniały wówczas cztery oddziały, językiem wykładowym był oczywiście niemiecki. W ojczystej mowie nauczano tylko religii. Młodzież miała możliwość nauki języka polskiego tylko podczas nieoficjalnych lekcji, które odbywały się dwa razy w tygodniu po godzinie. Uczniowie uczestniczący w tych zajęciach musieli mieć pisemną zgodę rodziców.
Pierwsze dni po zrzuceniu jarzma pruskiego w Wielkopolsce przyjęte były przez ludność droszewską z wielkim entuzjazmem. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku cały kraj boryka się z brakiem kadry nauczycielskiej. Podobnie było w Droszewie. Nie było wykwalifikowanych wykładowców. Jednak miejscowy proboszcz i organista, pomimo tych trudności, zorganizowali zajęcia z takich przedmiotów jak: język polski, religia, arytmetyka i śpiew.
W styczniu 1926 roku pracę w Szkole Podstawowej w Droszewie rozpoczął Franciszek Olejniczak, który pięć lat później objął stanowisko kierownika tej placówki. W 1933 roku szkoła zostaje po raz pierwszy zreformowana. Ustawa dotyczyła nowego ustroju szkolnictwa - Szkoła Podstawowa w Droszewie stała się szkołą II stopnia realizującą sześć klas programowych. Od początku istnienia szkoła borykała się z problemami lokalowym. Kiedy w 1936 roku do obwodu szkolnego dołączono kolejne wsie ilość pomieszczeń okazała się niewystarczająca. Sytuacji nie rozwiązało nawet wynajęcie nowych pomieszczeń przeznaczonych na klasy od prywatnych gospodarzy. Nauczyciele i rodzice narzekali na warunki, w jakich muszą uczyć się dzieci. Przy tak dużej ilości uczniów, którzy w tamtym czasie uczęszczali do szkoły, zajęcia trwały do późnych godzin wieczornych. Władze szkolne podjęły decyzję o rozbudowie szkoły w Droszewie. W 1939 roku został opracowany kosztorys i szczegółowy plan rozbudowy nowej szkoły. Jednak całe przedsięwzięcie zostało przerwane wybuchem wojny.
W czasie okupacji placówka była zamknięta dla Polaków. Odbywały się w niej zebrania Niemców, którzy zamieszkali na miejscu wysiedlonych mieszkańców Droszewa. Po wojnie powraca do kraju Franciszek Olejniczak, który przebywał na przymusowych robotach za zachodnią granicą. Od władz otrzymał polecenie kontynuowania pracy w Droszewie na stanowisku kierownika. Uroczyste otwarcie szkoły po wojnie odbyło się 16 lutego 1945 roku. Wydarzenie to było ogromnym przeżyciem, zarówno dla nauczycieli, jak i uczniów oraz ich rodziców. W roku szkolnym 1945/46 do obwodu szkoły przyłączono wieś Turkusów. Rok później po raz pierwszy utworzono klasę siódmą. Ciekawostką jest to, że wśród nauczanych przedmiotów znalazł się języka angielski, a od 1950 roku język niemiecki. Na wsi w tamtym czasie także stawiano na znajomość języków obcych. Pomimo przeprowadzonych w szkole remontów, nadal istniał problem z niewystarczającą ilością izb lekcyjnych. W 1958 roku pan Olejniczak przeznaczył swoje pomieszczenia służbowe na kancelarię i pokój nauczycielski.
Rok szkolny 1960/61 stanowił dalszy etap w rozwoju organizacji i nauczania. Szkoła w Droszewie stała się Szkołą Zbiorczą dla nowopowstałej placówki w Trkusowie. W tym samym roku władze usunęły religię ze szkół. Od tej pory tego przedmiotu nauczano w salkach katechetycznych przy Kościele. Kolejna w historii szkoły reforma, którą przeprowadzono w 1963 roku, dotyczyła zmiany systemu oświaty. W 1966 roku wszystkie szkoły podstawowe stały się placówkami ośmioklasowymi. Wprowadzenie reformy w życie sprawiło, że do szkoły chodziło więcej uczniów, dlatego zajęcia trwały do późnych godzin wieczornych. Rok 1967 był czasem dążeń rodziców i nauczycieli do rozbudowy szkoły. Według opracowanego harmonogramu rozbudowę placówki zaplanowano na II kwartał 1968 roku. Niestety plan nie został zrealizowany. W 1972 roku po raz pierwszy zorganizowano Ognisko Przedszkolne. W tym samym roku, po wielu latach pracy, na emeryturę odchodzi Franciszek Olejniczak.
Z dniem 1 września jego funkcję przejmuje Maciej Zydlewicz. Nowy dyrektor szkoły swoją pracę rozpoczyna od remontu szkoły. Powstaje boisko do piłki siatkowej i skocznia w dal. Równocześnie rozpoczęły się prace adaptacyjne w wynajętych pomieszczeniach i od września 1973 roku rozpoczęła działalność Szkoła Przysposobienia Rolniczego. W 1975 roku pan Zydlewicz przenosi się do pracy w Lublinie. Jego funkcję przejmuje Gertruda Jaśkiewicz, która przez wiele lat była nauczycielką w szkole. W związku z brakami kadrowymi i problemami lokalowymi władze szkoły zorganizowały dowóz dzieci na lekcje z niektórych przedmiotów do Zbiorczej Szkoły Gminnej w Nowych Skalmierzycach. Z czasem szkoła stała się filią Zbiorczej Gminnej Szkoły w Skalmierzycach. Po odejściu na emeryturę pani Gertrudy Jaśkiewicz, z dniem 1 września 1989, stanowisko dyrektora obejmuje pani Teresa Kiełbik.
Podczas jednego z zebrań rodzice poruszyli problem rozbudowy szkoły. Utworzono Społeczny Komitet Czynu Pomocy Szkole. Wkrótce rozpoczęto zbieranie funduszy. W projekt zaangażowali się wszyscy: władze gminne, rodzice, nauczyciele. W 1992 roku z pozyskanych środków z Urzędu Gminy i Miasta Nowe Skalmierzyce wybudowano mury pierwszej kondygnacji. W czynie społecznym przy budowie szkoły pomagali rodzice. Ostatnim dniem nauki w starej szkole był 27 stycznia 1995 roku. Po powrocie z ferii odbyło się uroczyste wprowadzenie dzieci do nowego budynku szkolnego. W 1999 roku w życie weszła nowa reforma szkolnictwa. Szkoła Podstawowa w Droszewie stała się sześcioklasową placówką. Od 1 września 1999 roku dyrektorem szkoły w Droszewie została pani Lidia Biela. Za jej kadencji świętowaliśmy w 2001 roku 100 - lecie istnienia szkoły, 24 lutego 2005r. odbyła się podwójna uroczystość: nadanie imienia oraz 10 - lecie nowego budynku. W 2023r. dyrektorem szkoly został p. Mateusz Ledzianowski, stworzono kreatywne szablony w motywach Marii Konopnickiej, autorką i twórcą prac jest p. Dorota Janiak - artystka, nauczyciel plastyki, bibliotekarz. W placówce powstają możlwości rozwoju, chociażby j. angielskiego z wykorzystaniem robota Emys oraz matematyka w przedszkolu i kl. 1-3 metodą Nemzjusza Cywińskiego.
Antoni Koszuka ... - 1930
Franciszek Olejniczak 1931 - 1972
Maciej Zydlewicz 1972 - 1975
Gertruda Jaśkiewicz 1975 - 1984
Teresa Kaczmarek 1984 - 1989
Teresa Kiełbik 1989 - 1999
Lidia Biela 1999 - 2023
Mateusz Ledzianowski - 2023-nadal